Wij vroegen aan Karin Koopman om een een blogbericht te schrijven over de laatste maanden bij en het verlaten van WOPiT.

Ze vertelt: "Dat dwong tot reflectie op de afgelopen periode en tussen de oogharen door kijken naar de toekomst  zoals ik die WOPiT  en alle WOPiTters zou gunnen.

Het is een goede keuze gebleken om mijn beoogde opvolger  al in  2022 te laten starten als adjunct directeur. Dat gaf ruim de tijd om samen met de Raad van Toezicht  te beoordelen of Thijs de juiste persoon is om de bestuurdersrol over te nemen in 2025. We deelden visies en verdeelden de taken, Thijs hield zich vooral bezig met de toekomst, ik met  bestendiging van alles wat bereikt is met WOPiT. Dat proces is natuurlijk  en organisch verlopen en het kostte me geen enkele moeite om WOPiT stukje bij beetje over te dragen aan de nieuwe garde medewerkers. Per 2025 draaide WOPiT eigenlijk al zonder mij, ik hield me vooral bezig met de afronding van het boekjaar 2024 en de laatste overdracht van zaken. Ook waren er nog bijeenkomsten om de basisvisie en onze dromen te borgen met members en medewerkers.

Tegelijkertijd kreeg de voorbereiding  en invulling van een nieuwe levensfase voor mij en de mijnen steeds meer vorm. Natuurlijk kwam het leven daar tussendoor met een gemene streek ten aanzien van de gezondheid van mijn partner waardoor we van koers moesten wijzigen, dat is nu eenmaal wat het leven doet terwijl je andere plannen maakt…

Het was uithuilen en opnieuw beginnen en nu zijn we er weer helemaal klaar voor, met een huis in de stad, dichtbij voorzieningen, vrienden en familie , voldoende reuring  en mogelijkheden om maatschappelijk actief te blijven.  Daarnaast hebben we een klein huisje in het bos verworven waar we genieten van de schoonheid  en de kracht van de natuur.

Mijn uitdaging is om het eerste half jaar na pensioendatum nergens 'ja' op te zeggen en gewoon elke dag te leven, schoonheid in brede betekenis en liefde voor alles wat leeft zijn de uitgangspunten voor de invulling van de dagen.

Wat WOPiT betreft komt er een nieuw tijdperk met hele andere uitdagingen dan die we tot nu toe hebben gehad. De wereld bevindt zich in een stortvloed van veranderingen en bedreigingen die ook invloed zullen hebben op de manier van zorg kunnen verlenen in ons kleine landje. Dat vraagt om visie, creativiteit, lef en doorzettingsvermogen maar ook en vooral om hoop en vertrouwen.

Vertrouwen in elkaar en in de kracht van WOPiT om mee te bewegen met veranderingen. De kracht om bakens tijdig te verzetten als dat nodig is. Dat alles met behoud van een eigen identiteit waarmee WOPiT zich onderscheidt en belangrijke kernwaarden als uitgangspunt, veiligheid , evenwaardigheid, vertrouwen en eigen regie over het leven. Het durven denken en doen buiten vaste kaders als dat nodig is om herstel te bevorderen voor mensen met een psychische kwetsbaarheid, om een goede werkgever te blijven of  puur om het bestaansrecht van WOPiT te behouden. Zelf denk ik dat blijven inzetten op eigen kracht en  informele ondersteuning, binnen het eigen netwerk van mensen, de meeste garantie geeft voor een steunsysteem voor members in de toekomst. Inzet van ervaringsdeskundigheid is essentieel in dit  proces. Ik voorzie dat financiering vanuit de overheid steeds meer een luxe zal worden die onhoudbaar is binnen alle ontwikkelingen. Inzet van ervaringsdeskundigheid is essentieel in dit  proces.

In ieder geval laat ik WOPiT achter in de handen van prachtige mensen die er met zijn allen voor gaan om samen; members, medewerkers, management en het ormringende netwerk WOPiT te laten doorbloeien!

Onderstaand gedicht van  Becky Helmsly  verwoordt waar ik mij momenteel bevindt!