Vorig jaar zijn we bij Vivian op bezoek geweest en hebben we veel gehoord en gezien van de bijzondere ambacht weven en spinnen. Dit is terug te vinden in het blogbericht ‘Vivian vertelt over de bijzondere ambacht van het spinnen en weven’. Zoals afgesproken zijn we voor een tweede keer bij Vivian langsgegaan, omdat de vorige keer al bleek dat Vivian nog veel meer te vertellen en te laten zien heeft over haar creativiteit en verschillende hobby’s.

Vivian had de voordeur van haar woning al voor ons opengezet. Toen we bij haar binnen kwamen, was ze zelf aan tafel bezig om de stof van een oude spijkerbroek en de stof van mouwen van een shirt, aan elkaar te maken. “Door ze aan elkaar te maken heb ik een grotere lap stof, waar ik weer verschillende kanten mee op kan. Zo hoeft er niks verloren te gaan” verduidelijkte Vivian. Dat er zo weinig mogelijk verloren hoeft te gaan, kwam tijdens het bezoekje meermaals naar voren.

We namen plaats in de woning van Vivian. De tas die ik bij mij had wekte meteen de interesse van Vivian. Ze vroeg of ze even mocht kijken naar de bevestiging van de stof op de tas en hier een foto van kon maken. Vivian noemde: “De creatieve processen in mijn hoofd gaan steeds door. Daar haal ik heel veel ideeën uit, maar dit kan soms ook vermoeiend zijn.” Het maken van tassen is iets waar Vivian nog niet veel ervaring mee had, maar het wekte wel meteen haar nieuwsgierigheid. Ook ontdekte ze dat ze eigenlijk al door had hoe de stof hierop bevestigd kon worden.

Bij binnenkomst zagen we al verschillende bakken met spullen in de hal staan. Vivian vertelde dat ze in deze periode meermaals op een markt staat met spullen die ze zelf gemaakt heeft. Deze stonden hiervoor al klaar. “Ik sta zo’n vier keer per jaar in Arnhem op de markt, samen met Marcel, mijn partner. Hij maakt wijnen en likeuren, van druiven maar ook van andere producten uit de natuur, zoals paardenbloemen, walnoten en vlierbloesem. We hebben dan allebei onze eigen kraam. We hebben allebei teveel producten om een kraam te delen.” Dat geloofden we meteen, want overal waar we rondkeken in de woning was iets van creativiteit te zien. Naast de passie om eigen producten te verkopen op de markt, bleek dat Vivian en haar partner nog een passie delen. “We hebben allebei een eigen moestuin en daarnaast nog een volkstuin.” Dit wekte natuurlijk ook onze interesse en we mochten een kijkje nemen in de moestuin van Vivian. Vivian vertelt: “We zaaien niet volgens een vooropgezet plan of schema, maar we kijken wat er op ons pad komt. Langzaam ontstaat hierin een gezamenlijke lijn met mijn partner, bijvoorbeeld in het maken van kruidenthee, limonade, zaden en geurbuideltjes. We zijn gedroogd fruit en groenten ook nog aan het onderzoeken. Dit alles natuurlijk puur natuur en milieuvriendelijk”.

Vervolgens gingen we van de moestuin door naar de volgende creatieve passie van Vivian. Het grote weefgetouw dat in de woonkamer staat, wekte meteen de aandacht bij binnenkomst. Vivian demonstreerde het werken met dit weefgetouw en dit hebben we middels het maken van foto’s en video’s vast kunnen leggen. We besluiten dat dit waarschijnlijk ook een duidelijke weergave van dit ambacht gaat zijn voor anderen. Want zoals Vivian ons al snel duidelijk kon maken: er komt echt heel veel tijd, inzet en inzicht bij kijken. Vivian vertelde eerder al dat sommige bezoekers van de markten moeilijk geloven dat haar werken echt volgens de ambacht zelf zijn gemaakt. “Het blijft een zoektocht naar wat loont en de mensen die de ambacht echt waarderen. Toch lijkt er langzaam wel weer een trend te ontstaan naar het meer lokaal kopen. Ondanks deze trend zijn de markten niet echt winstgevend voor mij. Ik blijf er toch staan, omdat het gezellig en leuk is om te doen. Zeker toen ik laatst de markt kon combineren met het spelen in de WOPiTband. Mijn dochter en partner konden toen even op mijn kraam passen, toen ik op het podium stond. Rijk word ik er niet van, wel gelukkig! ”

Vivian begon haar demonstratie aan het weefgetouw met het maken van een spoeltje hiervoor. Ze moet eerst het garen kammen, voordat deze gebruikt kan worden op het weefgetouw. Toen dit klaar was, liep ze tegen een volgende uitdaging aan; een draadbreuk. Deze moest ze eerst repareren alvorens ze verder kon gaan. “Hier komt het gezegde vandaan van; de eindjes aan elkaar knopen” vertelde Vivian. Dit is letterlijk wat op het weefgetouw moet gebeuren, bij een draadbreuk. Vivian vertelde dat ze weken met het opzetten van het weefgetouw bezig zou zijn, als ze dit full time zou doen. De ambacht heeft ook veel voordelen; “Je krijgt er geduld van en traint het analytisch vermogen. Je leert in oplossingen denken.” Ook liet Vivian zien hoe ze hevels knoopt voor aan het weefgetouw, dit doet ze met de hand met een hevelplankje. Ze vertelde dat ze dit voorheen ook deed op het balkon, tijdens vakanties in Frankrijk. Voor het beschermen van de scheringgaren, heeft Vivian ook een oplossing bedacht. Ze gebruikt hiervoor de papieren verpakkingen van de Chinees en ander opvulpapier in verpakkingen. Zo komt de uitspraak “zo hoeft er niks verloren te gaan”, weer naar voren. “Deze bescherming zorgt daarnaast voor extra rekbaarheid, waardoor er minder kans op een breuk bestaat”.

Met veel nieuwe inzichten, gesterkt door de creatieve en positieve energie van Vivian, vertrokken wij weer richting Hengelo. Neem voor nog meer creativiteit van Vivian, een kijkje op haar website:

www.creatiefmetviev.nl