Lisanne is in september 2023 bij WOPiT begonnen als leerling herstelcoach aan de Geerdinksweg. Ze volgt de deeltijdopleiding Social Work. Voorheen was Lisanne werkzaam in een ander vakgebied. Ze werkte in een heren kledingwinkel als assistent manager. Na een tijdje begon ze de diepgang in het contact met de klanten te missen; ze moest steeds het ijs breken. Lisanne vervolgde de zoektocht naar meer diepgang in haar werk en ging in gesprek met een loopbaancoach. Via deze coach kwam ze erachter dat Social Work passend zou zijn. De zoektocht naar een werkplek die hierop aansloot bleek lastiger. Uiteindelijk kwam Lisanne via een WMO consulent aan het nummer van de adjunct directeur van WOPiT. Vervolgens volgde de kennismaking met deze organisatie.

Lisanne noemt dat ze de organisatie niet kende, maar de visie hiervan wel heel erg aansloot bij wat ze zelf in gedachten had. Lisanne vertelt dat ze door eigen ervaringen heeft ontdekt dat het soms nodig is om mondig te zijn om de juiste hulp te kunnen ontvangen. Dit is haarzelf wel gelukt, maar ze is zich er ook erg van bewust dat dit niet voor iedereen geldt. Door deze ervaringen is Lisanne het extra belangrijk gaan vinden om naast iemand te gaan staan in het herstelproces. Deze evenwaardige manier van werken, sluit erg mooi aan bij WOPiT.

Lisanne vertelt dat ze aan het begin op een hele open en rustige manier probeerde binnen te komen aan de Geerdinksweg. Ze probeerde hierin weinig verwachtingen te hebben. Dit pakte voor haar goed uit en zorgde ervoor dat ze een positieve indruk kreeg van het contact met members en collega’s. Met name zorgt Krachtwerk ervoor dat ze de koppelingen met haar studie goed kan maken. Ze neemt de ruimte om te leren op de werkplek; situaties bespreken met collega’s en feedback vragen. Hierbij is ook de open houding erg passend en helpend. Lisanne vertelt dat ze van alle collega’s kan leren en hieruit dingen meeneemt, zodat ze uiteindelijk haar manier van werken eigen kan maken.

Als we het hebben over de mooie ervaringen die Lisanne heeft opgedaan in het afgelopen jaar, vertelt ze over de Summer Vibes. “De band en even waardigheid tussen de collega’s en members werd hierin mooi zichtbaar. Ook de ruimte om jezelf te zijn en ook echt dingen met elkaar te kunnen delen”.

Lisanne is dankbaar dat WOPiT haar een kans heeft gegeven en dit bijgedragen heeft aan de carrière switch die ze heeft kunnen maken. Inmiddels is ze alweer goed op weg in het tweede leerjaar en heeft ze haar propedeuse op kunnen halen!

Wij mochten aan tafel aansluiten aan de Javastraat om met een aantal leden van de WOPiTband in gesprek te gaan over het ontstaan, de missie en de ambities van de band. De WOPiTband is een band die bestaat uit members en collega’s binnen WOPiT en zorgt voor muzikaliteit op alle locaties en soms ook daarbuiten. De vaste kern van de band bestaat uit: Vivian (zang), Hans (bas), Bram (percussie), Hugo (gitaar), Rens en Geert (gitaar) en Henk (muziekbegeleiding en zang).

Vivian vertelt over het ontstaan van de WOPiTband. Ze noemt dat zij jaren geleden bij de locatie de Schaepmanstraat een jamsessie heeft georganiseerd. Hier kwamen ruim 20 mensen op af. Dit bleek een goede start te zijn, voor het ontstaan van de WOPiTband. Toch heeft de band een tijd stil gelegen maar hier werd een nieuw leven in de geblazen door de komst van de muzikale collega’s Geert en Rens. Zij zijn allebei nog steeds een belangrijk onderdeel van de band.

Geert vertelt dat de band voorheen altijd speelde aan de locatie de Geerdinksweg. Toen hij met Rens verder ging met de band, maakten ze er de ‘WOPiTband on tour’ van. De band gaat inmiddels namelijk alle locaties langs en is om de twee weken op 1 van de 6 locaties te vinden. Op deze manier proberen ze alle members en collega’s binnen WOPiT op een laagdrempelige manier te bereiken. Het belangrijkste onderdeel van de WOPiTband is om mensen die op het gebied van muziek vastlopen, weer mee te nemen. Ze willen graag een toegankelijke manier aanbieden van muziek maken. Het liefst hebben ze daarom ook dat het publiek tussen hen in zit. Ook speelt de band nummers dat het publiek wel kent, maar de bandleden nog niet. Mensen uit het publiek mogen ook aansluiten met hun eigen muziekinstrument. En door het tv-scherm die vrijwel altijd door de band gebruikt wordt, kan iedereen meelezen/zingen met de muziek. Dit maakt het ook mogelijk voor de band om alle liedjes te kunnen spelen. Muzikale saamhorigheid komt dus in allerlei facetten naar voren tijdens de optredens van de band.

Toen we vroegen naar de toekomstplannen van de band, werd allereerst genoemd dat ze door willen blijven gaan met het spelen op de locaties elke 2 weken. Dit blijft de basis van de WOPiTband. Daarnaast hopen ze een weg te vinden om meer mensen binnen de locaties te bereiken. Met muziek willen ze immers verbinden. Er wordt genoemd dat publiek het plezier van de band verhoogd, maar dat ze ook met elkaar altijd plezier hebben. De passie voor muziek maken met elkaar komt in het gesprek sterk naar voren. Daarnaast wordt er van genoten om af en toe eens buiten WOPiT te mogen optreden. De samenwerking van netwerk NHET zorgt ervoor dat ze door de contacten met andere organisaties ook op plekken buiten WOPiT kunnen spelen.

Het optreden buiten WOPiT is ook al een aantal keer gebeurd. Zo wordt het bijzondere weekend in Vaals besproken, waarin de band op mocht treden op de 80^e verjaardag van de moeder van Geert. Er werd geregeld dat de band hier het hele weekend samen kon verblijven.

De band treed daarnaast om de paar maanden op in het ‘t Noaberhoes in Almelo. Het bijzondere aan de optredens hier is dat iedereen meezingt, ook op het terras. De band heeft o.a. ook opgetreden in het Metropool tijdens het Wopitfeest. Het was een bijzondere ervaring, door onder andere het idee dat hier ook veel andere artiesten opgetreden hebben. De Woptiband maakte ook onderdeel uit van een opendag bij Tactus.

We zijn erg benieuwd naar de verdere muzikaliteit en verbinding die de WOPiTband gaat brengen!

Els is vanaf januari 2022 werkzaam als herstelcoach binnen WOPiT aan de Javastraat in Enschede. Ze volgt een opleiding voor yoga en sinds een aantal maanden geeft ze tweewekelijks yoga lessen op de donderdagmiddag aan de Javastraat. Hier kunnen alle members en collega’s binnen WOPiT bij aansluiten.

Els vertelt: “Yoga is fascinerend, het is een leefwijze en richt zich op de verbinding tussen lichaam en geest. Het heeft herstellende vermogens en het is ook nog eens leuk om te doen. Ik wil de members laten ervaren wat het met je gesteldheid kan doen en welke positieve effecten yoga op je lichaam heeft, zoals sterke spieren en flexibiliteit. Het heeft een mooie samenloop met onze methodiek krachtwerk, want het biedt menselijke groei, bewustzijn en zelfontwikkeling.
Yoga bouw je rustig en langzaam op, daarom ligt de focus op balans kunnen houden tijdens de fysieke houdingen, echt kunnen voelen in de meditatie en ontspanning door middel van de adem.
De les is geslaagd als de members voldaan zijn en als er op langere termijn de winst wordt opgemerkt dat ze minder stress en angst ervaren en beter naar hun lichaam luisteren.”

Els sluit af met de pakkende woorden: “Iedereen is een mooi mens en met yoga kan je dat meer gaan zien en ervaren.”

Tot slot “Namaste!” Hiermee worden vaak de yoga lessen afgesloten, als manier om dankbaarheid en respect te tonen.

Gem werkt al ruim 3 jaar als herstelcoach bij WOPiT aan de Geerdinksweg. Hiervoor heeft hij 8 jaar bij Ambiq. Hier was hij de laatste jaren vooral aan het werk op verschillende locaties vanuit een flexteam. Toen hij op zoek ging naar meer vastigheid en structuur, kwam hij WOPiT tegen. Hierbij sprak de kleinschaligheid van WOPiT Gem aan. Daarnaast werd hij enthousiast van de eigen inbreng die je binnen deze organisatie in jouw eigen werkdag kan hebben en de afwisseling in het werk.

Toen Gem gewend was aan zijn rol als herstelcoach binnen de Geerdinksweg, werd er binnen WOPiT nagedacht over hoe de methodiek meer levend gehouden kan worden binnen de organisatie. In deze zoektocht werd Krachtwerk ontdekt en dit werd de vervanger van de SRH methodiek. Alle medewerkers kregen de basistraining van Krachtwerk, zodat iedereen hetzelfde startpunt had om met deze methodiek aan de slag te gaan. Na deze basistraining werd gekeken hoe het werken met deze methodiek verder geborgd kon worden binnen de organisatie. Hiervoor werd Gem samen met een andere collega Merel benaderd, met de vraag om naast het werken als herstelcoach ook aan de slag te gaan als krachtwerkcoach. Deze meer verdiepende rol, naast de rol als krachtwerkcoach vond Gem een goede combinatie. Merel en Gem hebben toen de vervolg training Krachtwerk coaching gevolgd.

Gem noemt dat het verschil met de basis training is, dat je in de training Krachtwerk coaching meer overkoepelend te werk leert gaan. Er werd gesproken over het implementeren en borgen van de methodiek binnen de organisaties. En hierbij ook te zorgen dat de kwaliteit van het werken met de methodiek gewaarborgd wordt. Na het volgen van deze training zijn Gem en Merel begonnen met het geven van een kick-off binnen alle teams van WOPiT. Hierin werd toegelicht wat de rol van de krachtwerkcoaches inhoudt en wat de verwachting van de teams is betreft het werken met de methodiek. Inmiddels zijn alle teams van WOPiT verdeeld onder Gem en Merel en komen zij hier 2 keer per maand langs. Hierin wordt 1 keer per maand aandacht besteed aan het werken met de TKB, Teamkrachtbespreking. Dit is een instrument vanuit Krachtwerk, waarmee het krachtgerichte werken in de dagelijkse praktijk ondersteund wordt, door het bespreken van een situatie volgens bepaalde stappen. Daarnaast wordt er 1 keer per maand een kennis uur besteed aan alle teams over Krachtwerk.

In juli a.s. vervangt ONS het huidige elektronisch cliëntendossier. Gem en Merel zijn hier vanuit hun rol als krachtwerkcoach ook intensief betrokken bij geweest. De krachtwerkinstrumenten zijn duidelijk te herkennen binnen het nieuwe systeem. Vanuit de Krachteninventarisatie, een ander instrument vanuit de methodiek, wordt het ondersteuningsplan van de members opgezet. In de rapportages in het systeem kunnen ook specifiek de krachtwerkcoaches aangevinkt worden, zodat zij mee kunnen denken over bepaalde situaties vanuit hun expertisegebied. Tussentijds kan ook contact opgenomen worden met de krachtwerkcoaches voor vragen. Ze zorgen dat ze aan het eind van de basistraining van Krachtwerk voor de nieuwe medewerkers, contact hebben met de trainer en deze medewerkers, om te bespreken of er uit de training punten zijn gekomen die zij mee kunnen nemen. Hierdoor zijn de krachtwerkcoaches voor nieuwe medewerkers meteen ook al zichtbaar.

Om af te sluiten haalt Gem dit citaat over Krachtwerk naar voren:

“Krachtgerichte methodiek ondersteunt members bij hun eigen herstelproces in hun eigen gewenste richting, het startpunt en de focus ligt bij hun krachten, groeimogelijkheden en toekomstperspectief van de members.”

Vivian noemt dat ze een WOPiT’er van het eerste uur is. Een jaar na het ontstaan van WOPiT maakte Vivian kennis met de organisatie. Ze heeft even geclusterd gewoond aan de Schaepmanstraat en is daarna verhuisd naar een eigen plek, waar ze ambulante ondersteuning krijgt vanuit WOPiT. Vivian heeft een actieve rol binnen WOPit, zo speelt ze mee in de WOPiTband, sluit ze met enige regelmaat aan bij de medezeggenschapsraad (Aan Tafel) en doet ze heel actief mee met bijvoorbeeld de Crazy 88 activiteit.

Naast deze activiteiten, besteed Vivian ook graag haar tijd aan onder andere het weven en spinnen. Ze heeft haar eerste spinnenwiel bemachtigd via ruilhandel en noemt dat het spinnen vaak de meditatie van de 21^e eeuw wordt genoemd. Ze benoemt dat ze sinds 2010 van de medicatie af is en dat het wolspinnen daar zeker bij geholpen heeft. Dit is haar veel waard, omdat ze zichzelf hierna weer heeft teruggevonden. De repetitieve bewegingen helpen haar om in het hier en nu te blijven. Het levert haar daarnaast op dat ze hierdoor meer ruimte krijgt voor creatieve ideeën. Het spinnen blijft helpend voor haar herstel. Zo geeft ze nu ook een gemotiveerde leerling les bij het Leger des Heils in Beuningen. Door deze kennis te delen en iemand op weg te helpen, voelt Vivian zich nuttig. Ze heeft snel door wie meer talent voor het wolspinnen heeft.

Naast de inmiddels verschillende spinnenwielen die Vivian in haar huis heeft staan, heeft ze ook een groot weefgetouw in de woonkamer. Vivian omschrijft dit als een heus fitness apparaat, omdat dit haar hele lichaam in beweging zet. “Vroeger waren er 5 spinners nodig om een wever aan de gang te houden. De vrouwen sponnen, de mannen weefden. Een weefgetouw opzetten deed je met 4 á 5 mensen. Maar die heb ik niet” grapt Vivian. Ze lost dit daarom op een creatieve manier in haar eentje op, door deurstoppers te gebruiken van de Action.

Vivian gebruikt met name wol van schapen- en alpacavachten. Naast deze soorten wol, kreeg ze eens de vraag om van wel een heel bijzondere vacht een omslagdoek te maken. Namelijk van de vacht van een kat. Dit omslagdoek is een mooi tastbaar aandenken geworden voor de dochter van de eigenaar van deze kat, gezien zij zelf en haar kat op dat moment ernstig ziek waren en zouden komen te overlijden. Vivian heeft met veel ontzag en respect aan dit project gewerkt en vond dit een hele eer. Dit verhaal deelt ze ook op haar eigen website: www.creatiefmetviev.nl
Tijdens ons bezoek kregen we een visitekaartje, met verwijzing naar deze website en mogelijkheden om met haar in contact te komen. Haar enthousiasme en uitgebreide kennis, deelt ze graag met anderen.

Vivian is daarom ook wel eens te vinden op markten. Na een pauze staat de eerstvolgende markt in mei weer gepland. Ze staat hier vooral omdat ze het erg leuk vindt te delen hoe de processen ooit gingen ten opzichte van nu. Het in stand houden van het ambacht kan tegenwoordig wat lastig zijn, door alle mogelijke manieren om snel en goedkoop iets te bestellen. Vivian noemt dat het verschil in kwaliteit vaak wel snel te merken is. “Iets dat ambachtelijk gemaakt is, is kwalitatief vaak stukken beter”. Ze noemt dat er echt verschil zit in de soorten wol die zij gebruikt en de doeken, sjaals, garens, gevilte lappen en andere dingen die zij maakt. Het is daarnaast een bijzonder proces, die Vivian doormaakt vanaf de vacht tot het eindproduct. Zelfs het verven van de wol doet ze op een natuurlijke manier, waarvoor ze natuurlijke kleurstoffen gebruikt, namelijk: wede en meekrap, maar ook voedingsmiddelenkleurstoffen en andere planten uit de natuur. Wede zorgt via de bladeren voor een blauwe kleur en meekrap zorgt na het rooien van de wortels voor een rode kleur. Deze groeien in haar eigen tuin. Vivian vertelt dat de wede op dit moment al in bloei staat. Beide planten zijn uitgestorven in Nederland. De plant die voor een gele verfstof zorgt; Wouw, is minder interessant te noemen omdat je deze kleur ook al kan verkrijgen uit gele uienschillen, boerenwormkruid en andere planten uit de natuur.

We sluiten ons bezoek af met veel nieuwe kennis over deze bijzondere passie en ambacht. En besluiten dat we zeker nog eens terug kunnen komen om hier meer van te zien of meer te horen over de andere passie van Vivian; muziek.

Wij vroegen aan de directrice om wat te schrijven over het ontstaan van WOPiT. Hierover schreef zij onderstaand verhaal.

Nadenkend over die vraag werd ik meegenomen tot meer dan 15 jaar terug in de tijd. Hoewel het eerste wooncluster in 2011 werd opgeleverd waren er al sinds 2006 een aantal ouders actief om een beter woon- en leefomgeving te creëren voor hun volwassen kinderen met een psychiatrische diagnose. Zij hadden een Stichting opgericht die ze WOPiT noemden, wonen en psychiatrie in Twente. Eén van die kinderen had aangegeven er verdriet van te hebben dat zijn ouders in een mooi huis woonden terwijl hij zich, met zijn kwetsbaarheid, maar moest zien te handhaven in een klein kamertje binnen een instituut met weinig eigen regie en toekomstperspectief. Ook de andere ouders waren ontevreden over de woon-, leef- en zorgsituatie van hun volwassen kinderen. Ze waren ervan overtuigd dat hun kinderen door het stigma van psychische kwetsbaarheid in slechtere woningen kwamen met ondoelmatige ondersteuning.

De liefde voor hun kinderen en hun eigen vorderende leeftijd  gaf hun de drive om te streven naar een andere toekomst, een mooie woonomgeving waar mensen met een ondersteuningsbehoefte i.v.m. psychische kwetsbaarheid hun leven konden leven op een manier die ze zelf wensten, daarbinnen te kunnen groeien en bloeien en met hulp en goede buren nabij indien het leven te ingewikkeld werd om alles alleen te doen.

De woonomgeving moest herstel stimuleren en het gevoel van eigenwaarde, veiligheid en geluk vergroten. Deze ouders hadden het netwerk om dit te realiseren, als oud-directeur van een woningcorporatie en een ander van een architectenbureau, de rest met bestuurlijke ervaring wisten ze de wegen te vinden om partijen enthousiast te maken voor hun plan.

In 2009 werkte ik als coördinator bij Zorgboerderij de Tukkerij, deze hadden we opgezet volgens de principes van de SRH (systematisch rehabiliterend handelen, later steunend relationeel handelen).

Het down to earth gevoel op de boerderij, 60 paarden en de natuur waren een belangrijke basis.

Op een mooie lentedag kwamen er 2 mensen, zestigers schatte ik in, aanscheuren op een scootertje, vrolijk zwaaiend reden ze het erf op en vroegen of ik tijd had voor een gesprekje. Ze waren aan het touren en zagen de Tukkerij voor het eerst. De aanleiding voor het gesprekje was hun zoon, een man van rond de dertig die vaak opgenomen werd op een PAAZ en de rest van de tijd een geïsoleerd bestaan voerde op zijn appartementje, worstelend met zijn ziekte. Ze vroegen zich af of hij misschien een plek zou kunnen vinden bij de dagbesteding van de Tukkerij. Ik hield een betoog over visie, gelijkwaardigheid, aansluiten bij krachten, relatieopbouw en motivatie stimuleren die oprecht van binnenuit komt en niet is afgedwongen, gebaseerd op de eigen ervaringen en interesses van de persoon zelf. Lang verhaal kort; de zoon kwam een keer kijken en bleek een grote liefde voor dieren te hebben en kon op de zorgboerderij een welkome bijdrage leveren en aansluiting vinden zonder in te leveren op wie hij echt was. Een paar maanden later kwam het scootertje weer aanrijden, met dezelfde vrolijke zwaaiende ouders erop. Ze hadden weer een vraag; wat maakt dat onze zoon wel naar jullie toe wil en nooit overslaat terwijl er nog nooit iets is gelukt met dagbesteding, wat doen jullie anders? Weer haalde ik mijn stokpaard van stal, gelijkwaardigheid, samenwerken, oprechte interesse en nabijheid voor de ander en ondersteunen om te groeien waar iemand wil en kan groeien. En warmte, menselijkheid, authenticiteit, vrolijkheid, gezelligheid, presentie, actieve steun.

Het duurde niet lang of deze ouders vroegen mij of ik de kar van WOPiT wilde gaan trekken in het eerste jaar van het eerste wooncluster. Dat wilde ik maar al te graag, zelf vond ik na 35 jaar zorg verlenen als verpleegkundige en manager dat er veel moest veranderen in de bejegening van mensen met een (psychische) kwetsbaarheid. Maar ook dat er sowieso meer buiten kaders moest worden gedacht om maatwerk te leveren. We konden samen op zoek naar een nieuwe vorm van leven, wonen en werken. De Dieselstraat werd opgeleverd in juni 2011 en we zijn gestart als een ouderinitiatief met 16 huurders van een volwaardige woning  vanuit een PGB. De ouders vonden het belangrijk dat we een familiegevoel creëerden . Het woonteam bestond uit mezelf als meewerkende vestigingsleider en  2 begeleiders-herstelcoaches, bijgestaan door een locatie assistent planden en deden we alles in samenwerking met de huurders. We bouwden samen de Ikea kasten, kookten en aten vaak in de ontmoetingsruimte, sportten samen en gingen samen op vakantie. Lief en leed werd intensief gedeeld aan de stamtafel. Als het niet zo goed ging met iemand was er altijd wel een buur die kon bijstaan of contact met het woonteam opnam. Zelf was ik 7 dagen per week 24 uur bereikbaar voor alles. Iedereen in het veld keek sceptisch naar de nabijheid die we boden maar in de loop van de jaren verwierven we vertrouwen, we hadden keurige professionele ondersteuningsplannen waarbij de doelen gehaald werden. Men zag dat nabijheid werkte, waar dat in het begin door anderen werd weggezet als risicovol.  We zagen wonderen gebeuren, de herstelprocessen waren prachtig om te mogen meebeleven. Mensen hervonden hun waarde en kracht en bouwden een leven op binnen een hechte community met behoud van autonomie. In 2012 maakte ik een studiereis naar New York en bezocht daar vele organisaties die volledig werden gerund door ervaringsdeskundigen, dat gedachtengoed heb ik mee terug genomen naar de Dieselstraat en aan de huurders een presentatie gegeven. Men was onder de indruk, we besloten dat het ervaringswerk meer nadruk zou krijgen binnen WOPiT en de huurders wilden voortaan benoemd worden als members. Die titel werd in de projecten in Amerika veel gebruikt omdat dat gelijkwaardiger is, samen lid van dezelfde club, iedereen met een eigen inbreng en behoefte. Het was samen zoeken naar een vorm die werkte voor herstel en de eigen regie over het leven respecteerde. Members gingen zelf herstelcolleges geven en gingen ook mee op studiereizen om meer te kunnen betekenen voor de ander maar ook ten bate van het eigen herstel.  Zo konden we met alle ruimte tot 2015 ons wiel uitvinden en bereikten we ons doel vanuit spontaan samen durven doen en leren met respect voor professionele kaders.

Vanaf 2015 werden dingen anders, de WMO kwam met door anderen meebepaalde levensdoelen, het PGB verdween grotendeels, WOPiT breidde uit en was geen ouderinitiatief meer. Het familiegevoel maakte plaats voor een goede buren gevoel, een soort nabuurschap. We waren inmiddels HKZ gecertificeerd en moesten opereren binnen een berg van regels en bureaucratie. De spontaniteit kreeg minder ruimte maar de kernwaarden bleven overeind. Ook kwam er een scherpere grens tussen privé en werk, binnen de huidige setting en tijd is dat ook passender.

Nog steeds, met 6 woonlocaties en 5 verschillende financieringsvormen staat fier overeind dat we werken vanuit krachten en mogelijkheden, de werkrelatie is gebouwd op evenwaardigheid, vertrouwen, veiligheid en nabijheid, de regie en autonomie van de members staan hoog in het vaandel evenals deelnemen aan de maatschappij op welke wijze dan ook. De ontmoetingsruimten zijn warme, mooie ruimtes waar laagdrempelig contact altijd mogelijk is. Er zijn veel activiteiten binnen en buiten WOPiT locaties ter bevordering van herstel, participatie  en welzijn. De medewerkers zijn allemaal op zoek naar een manier  denken en doen die past bij het individu en gericht is op methodisch herstel van leven of behoud van dat herstel. Ervaringsdeskundigen spelen hierin een belangrijke rol. Gelukkig is binnen de hele GGZ inmiddels een andere wind gaan waaien en is onze werkwijze niet meer onderhevig aan kritiek maar zien we steeds meer om ons heen dat dit bij andere organisaties ook ten goede is ontwikkeld. Toch blijven we anders dan anderen, we moeten nog steeds vaak uitleggen waarom we het doen zoals we het doen. Wat het verschil is tussen gelijkwaardigheid en evenwaardigheid, het verschil tussen genezing en herstel, waarom een ervaringsdeskundige een volwaardige professional is en geen onbetaalde vrijwilliger, waarom we niet zo maar bij iemand naar binnen kunnen die zelf volwaardig huurder is bij een derde partij … Dat uitleggen doen we graag, ook op scholen worden we bijvoorbeeld gevraagd om lezingen te geven. Ik ben heel gelukkig dat er zo’n prachtige gezonde organisatie staat met 6 unieke woonclusters in Twente, waar de mensen in eerste plaats mensen onder elkaar zijn maar waarmee we ook op kwaliteit hoog scoren.

Een jaartje zou ik blijven om de boel op te zetten, we zijn inmiddels 13 jaar verder en in 2025 ga ik met pensioen… Het waren bijzonder waardevolle jaren waarin ik geleerd heb dat wonen met ondersteuning echt anders kan. Dat een droom van ouders zo maar werkelijkheid kan worden als je een lange adem hebt  vanuit een stevige overtuiging. Toch denk ik vaak met weemoed terug aan de eerste jaren, toen we de hemel mochten bestormen samen en er ook vaak situaties ontstonden waar ik nu nog het schaamrood van op de kaken krijg. Toch kan ik ook daar al lang hard om kan lachen omdat het soms bij het absurde af was en als leerervaring onvervangbaar. Het was soms durven vallen en opstaan maar altijd geweldig en het heeft uiteindelijk gewerkt en geleid tot een superplek voor members en medewerkers!

Charissa werkt sinds 3 jaar als herstelcoach bij WOPiT, aan de Dieselstraat in Hengelo. Voorheen heeft ze onder andere gewerkt in de gehandicaptenzorg en Jeugdzorg. Hier heeft ze verschillende plekken gezien waaronder de crisisopvang en intensieve behandelgroepen. In de coronaperiode kwam Charissa thuis te zitten en begon ze zich af te vragen welke richting ze op zou willen gaan. Het was al wel duidelijk dat ze op zoek wilde gaan naar een andere doelgroep. Tijdens het zoeken naar vacatures, kwam ze de vacature van WOPiT tegen. Dit was voor haar en haar omgeving nog een onbekende organisatie. Wel werd Charissa meteen enthousiast door de vacature en de gesprekken. De kennismaking met de Dieselstraat voelde meteen warm en huiselijk. Er kwam meteen naar voren dat je echt jezelf kan zijn en eerdere levenservaringen als krachten gezien worden in plaats van als risico's. Er sloten bij dit gesprek ook members aan en het onderlinge contact voelde gelijk prettig en evenwaardig.

Charissa noemt dat het werken bij WOPiT een stuk creativiteit vraagt en vrijheid brengt. Tijdens de werkdagen zijn er een aantal vaste afspraken; zoals de medicatiemomenten en de gezamenlijke momenten. Er wordt bijvoorbeeld dagelijks samen koffiegedronken en wekelijks samen gekookt en gegeten. De rest van de werkdagen wordt grotendeels ingevuld met afspraken met members, waar Charissa de eerst betrokken coach van is. Ze bespreekt samen met de members wanneer en hoe vaak deze afspraken ingepland worden en hoe de invulling hiervan eruitziet. Deze keren meestal wekelijks terug. De invulling van deze afspraken kan heel divers zijn. Dat is wat het werken bij WOPiT zo leuk maakt, aldus Charissa. Met de ene member gaat ze mee boodschappen doen en helpt ze mee met praktische taken. Met een andere member heeft ze Tai Chi lessen gevolgd, om de drempel naar het sporten te verlagen. Op deze manier creëer je samen met de members je eigen planning. Hierbij heb je samen de vrijheid om de momenten creatief in te vullen, zodat er volgens de methodiek van Krachtwerk aan de doelen gewerkt kan worden. Naast de vaste gezamenlijke- en eigen afspraken blijft er nog ruimte over voor vrije invulling op de dag zelf; bijvoorbeeld voor een member die behoefte heeft aan ventileren of het meegaan naar gesprekken bij andere organisaties. Ook voor de eigen taken die Charissa heeft, kan ruimte ingepland worden. Zo is ze stagebegeleider van twee collega's, richt ze zich op de financiën van de locatie en houdt ze zich in grote lijnen bezig met de medicatie aan de Dieselstraat. Er is daarnaast ruimte voor nog meer verdieping in onderwerpen waarin de interesse ligt in het werken met de members. Zo heeft Charissa met een aantal andere collega's binnen WOPiT een congres bijgewoond over hoarding.

Naast de grote afwisseling in het werken vindt Charissa het leuk dat ze veel leert van zowel collega's als members. Ook bevalt het werken binnen de zelfsturende teams goed. Er is een rode lijn in het werken binnen alle locaties van WOPiT, maar er wordt ook vrijheid ervaren om de Dieselstraat neer te zetten, zoals de members en collega's dat voor zich zien. Het bevalt daarnaast goed dat WOPiT een kleinschalige organisatie is. Charissa noemt vrijwel alle collega's van alle locaties te kennen. Er worden onder andere veel activiteiten organisatie breed aangeboden. De members en collega's werken daarbij echt samen, waardoor de even waardigheid goed naar voren komt. Zo is er een Wopitband gecreëerd en kan er wekelijks samen gesport worden tijdens de CrossFit training. Er trainen zowel members als collega's samen voor de 5 kilometer loop. Charissa noemt dat het erg gaaf is om te zien dat er op deze manier samen wat van gemaakt wordt!

Sinds de komst van Charissa aan de Dieselstraat, is er steeds meer een stabiel team ontstaan. Van de methodiek SRH is de omslag gemaakt naar Krachtwerk. Charissa maakt veel gebruik van het Krachtkompas. Dit is een werkblad om krachten en hulpbronnen in kaart te brengen. Hiermee bekijkt ze met de member waar iemands uitdaging ligt, waar degene aan wil werken en wat past bij deze persoon. Naast het kijken naar de krachten van members, wordt er ook gekeken naar de krachten van collega's. Deze krachten worden ingezet binnen het team, maar ook binnen de gehele organisatie. Zo wordt er aan de divisie van Ervaringsdeskundigheid steeds meer aandacht besteed. Charissa ziet dit als een heel mooi en belangrijk punt.

Tot slot noemt ze dat ze de waardering die ze krijgt in het werk, erg waardevol vindt. Dit is terug te zien in woorden en in attenties. Zo krijgen alle medewerkers van WOPiT rondom Kerst een persoonlijk geschreven kaart. Ze vindt het een compliment voor WOPiT dat hier op deze manier zoveel aandacht aan wordt besteed!

Marenthe woont nu bijna een jaar aan de Hop in Almelo. Het doet haar goed om binnen WOPiT te wonen. Ze noemt dat deze woonplek haar nu al verder gebracht heeft dan eerdere plekken. Dit komt met name omdat de coaches en members gelijkwaardig zijn. Marenthe noemt: “De coaches zijn echt mensen zoals wij. Grapjes mogen en kunnen gemaakt worden. Hierdoor kan ik meer mijzelf zijn”. Marenthe vindt daarnaast het contact met andere members erg prettig. Ze noemt: “Aan het begin vond ik het spannend om naar de gezamenlijke ruimte te gaan, maar nu ben ik er bijna elke dag te vinden. Ik werd door een andere member meegevraagd en voelde mij meteen op mijn plek. Je hoort er hier direct bij en daarom hoefde ik mij niet in de groep te mengen. Voor nu zit ik helemaal op mijn plek”.

Marenthe doet veel verschillende dingen, maar voor haar valt dit allemaal onder haar creativiteit. Ze schildert, tekent, haakt en tatoeëert. Het haken is nu haar grootste bezigheid. Marenthe noemt: “Dit is begonnen met het haken van een pannenlap en een kerstbal en nu kan ik eigenlijk alles maken”. Ze kan geen patronen lezen, maar maakt met eigen inzicht voorwerpen na die ze ziet bij anderen of tegenkomt op internet. Ze haakt veel voor mensen in haar omgeving. Marenthe: “Iedereen vindt het leuk om dingen te krijgen en ik vindt het leuk om dingen weg te geven. Vrijwel alles wat ik haak, geef ik aan anderen”. Hier haalt Marenthe voldoening uit. Ze is bijvoorbeeld eens door een vriendin gevraagd om babypakjes te maken. In de winkel waren er weinig leuke kleren te vinden in deze maat en dus is Marenthe aan de slag gegaan. Ze vindt het leuke aan zelf haken, dat je nergens hetzelfde vindt. Voor coach Marcel heeft ze een leeuw gemaakt. Hij wordt binnenkort vader en het thema voor de baby is Afrika. Als bedankje krijgt Marenthe wel eens wat bolletjes wol, waardoor ze weer aan de slag kan gaan met nieuwe projecten.

Naast het haken kan Marenthe haar creativiteit ook kwijt in het tekenen. Ze vertelt dat ze ooit bij een tattooshop aangenomen is om de ontwerpen uit te tekenen. Er is toen ook gevraagd of ze eens een tattoo wilde proberen te zetten. Dit zag Marenthe eerst niet voor zich, ze was tenslotte aangenomen voor het ontwerpen, maar is dit toch gaan proberen. Ze heeft de eerste tattoo op zichzelf gezet; dit is ook de regel in de tattoowereld noemt Marenthe. Haar collega’s waren positief verrast en konden niet geloven dat dit de eerste tattoo was die Marenthe zette, gezien het meteen al zo goed uitpakte. Ze is daarna aan de slag gegaan als leerling tatoeëerder. Hier is ze sinds de Coronaperiode als vaste baan mee gestopt. Ze vindt het nu wel leuk om af en toe eens een tattoo te zetten bij iemand in haar omgeving. Als mensen Marenthe vragen naar haar werk, laat ze de tattoos op haar been zien. “Mijn been is mijn portfolio”, noemt Marenthe. Bij zowel het haken als het tatoeëren vindt Marenthe het leuk om iets te creëren of te krijgen dat niemand anders heeft. Zo heeft ze ook met haar nichtjes van 6 en 10 afgesproken dat zij een eigen tattoo mogen zetten bij Marenthe.

Marenthe vindt het prettig om in alle rust op haar appartement bezig te gaan met haar creativiteit. Ze kan dan met een muziekje op, helemaal op gaan in haar eigen wereld. In haar appartement is haar creativiteit ook goed terug te zien. Ze houdt van het hebben van veel plantjes en hiervoor kan ze weer haakwerkjes maken voor om de potten heen. Daarnaast vindt ze het leuk om in de gezamenlijke ruimte creatieve activiteiten te ondernemen. Dit wordt meestal op de woensdagen georganiseerd. Marenthe noemt dat ze hier geregeld ook een extra handje kan helpen. Zo vroeg één van coaches of Marenthe haar uitleg kon geven over het maken van 3D kaartjes. Marenthe noemt dat ze het leuk vindt dat ze hiervoor gevraagd wordt. Marenthe: “Hierin komt ook mooi naar voren dat het niet gek is dat een member een coach kan helpen. Andersom krijgt Marenthe ook weer tips over andere creatieve activiteiten.

Niek is ook een member die met plezier woont aan de Javastraat. Hij draait al meer dan 20 jaar als DJ. Dit is begonnen door zijn hobby om naar muziek te luisteren van DJ's zoals Armin van Buren en Tiësto. Hij vond het hierbij interessant om zich te verdiepen in wat deze professie precies inhoudt en om uit te zoeken hoe hij dit zelf zou kunnen doen.  

Niek is als DJ begonnen met het draaien van platen en CD's. Hij had stapels CD's verzameld en hiermee de basis van het mixen kunnen leren. Het draaien van platen bleek wat ingewikkelder. Na ruim 10 jaar gewerkt te hebben vond hij het tijd om iets anders uit te proberen. Hij kwam tijdens zijn zoektocht uit bij zijn eerste midi controller. Hij sloot deze aan op zijn computer met een mengpaneel. Zijn hobby als DJ werd hierdoor wat makkelijker, omdat hij niet meer steeds alle torentjes met CD's mee hoefde te slepen. Het zoeken en verzamelen van nummers werd hierdoor ook een stuk gemakkelijker. Hij maakt gebruik van de website Beatport, waarin hij sinds eind 2017 muziek heeft verzameld. Inmiddels zit hij al aan de 1300 nummers.  

In de beginperiode luisterde Niek veel naar hardcore muziek; Thunderdome. Dit ging toen hij zich meer bezighield als DJ snel over naar trance en ook nog wel de harde stijlen in de muziek. Dit was ook de trend van die periode. Naarmate Niek meer ging draaien begon hij zijn eigen stijl te ontwikkelen. Hij is zich toen ook wat meer gaan richten op housemuziek, gezien dit meer toegankelijk is. Hij heeft hier nu al wat optredens mee gedaan en noemt dat hij zich dit 2 jaar geleden nog niet had kunnen voorstellen, gezien hij toen nog helemaal geen housemuziek in zijn collectie had. Sinds Niek aan de Javastraat is komen wonen heeft hij zijn eerste eigen grote set in beheer; zijn Pioneer set.  

Niek heeft zelf wel eens DJ-workshops gevolgd bij een school in Amsterdam, waar ze jaarlijks een open dag hebben. Niek heeft hier zowel de beginnende- als de gevorderde workshop gevolgd. Hierin vond hij veel herkenning bij de informatie en ervaring die hij zelf al had. Toch noemt hij hier altijd tips en tricks uit te kunnen halen om zijn werk nog beter te maken. Zelf is Niek ook DJ-workshops gaan geven bij bijna alle Wopit locaties. Aan members die hier nieuwsgierig naar zijn, geeft Niek uitleg over het werk als DJ. Dit was leuk om te doen, maar ook intensief om in te spelen op alle vragen en reacties van de members. Hij kijkt hier positief op terug en staat er altijd voor open om nog eens terug te komen op een locatie. Tijdens de workshops in Amsterdam werd vooral informatie gedeeld. Hierdoor heeft hij ontdekt dat je mondeling nog meer over kan brengen op mensen die de workshop volgen. Hij zou in het nieuwe jaar nog graag opnieuw workshops geven op de Wopit locaties, waar hij zichzelf nog meer richt op een passende en gestructureerde manier om kennis over het werk als DJ over te brengen.  

Niek is op dit moment bezig met het maken van eindejaarsmixen. Hier is hij elk jaar met passie mee bezig. Hij koopt jaarlijks van januari tot aan het eind van het jaar nieuwe muziek. In oktober/november begint hij dan met het maken van zijn eindejaarsmix. De eindejaarsmix van 2023 staat al klaar en deelt hij graag in dit blogbericht: 

https://drive.google.com/drive/folders/12YRCqabRjMoYfhcsq7vmi_fyU8oj7Jlo

Sietje woont vanaf de opening aan de locatie de Javastraat. Na een lange zoektocht naar een geschikte woonplek, zit ze hier nu helemaal op haar plek. Sietje vindt het wonen aan de Javastraat en de ondersteuning vanuit de Wopit prettig, omdat ze ervaart dat de member gelijk staat aan de coaches. Ze vindt het prettig dat ze hierin geen hiërarchie ervaart. Daarnaast is ze blij met haar nieuwe appartement en de gemakken die ze hiervan ervaart. Ze kan daarnaast terecht bij andere members voor hulp en gezelligheid. Sietje kookt graag samen met de andere members en de coaches.

Sietje heeft als hobby om creatief bezig te zijn. Ze vindt het leuk om te tekenen en te schilderen, maar het allerleukst vindt ze het maken van sieraden. Sietje volgt twee dagen per week dagbesteding bij galerie Noverture in Enschede. Hier kan ze bezig met haar passie om sieraden te maken. Deze zelfgemaakte sieraden worden verkocht bij de galerie. Ze maakt daarnaast mensen uit haar omgeving blij met haar zelfgemaakte sieraden. Sietje volgt daarnaast twee dagen per week dagbesteding in Losser, dit is gericht op het tekenen en schilderen. Sietje noemt dat ze gebeurtenissen verwerkt in schilderijen. Dit kunnen ook ingrijpende gebeurtenissen zijn, waarin Sietje een belangrijke rol heeft gehad. Sietje zegt: "Dit verwerken in kunst helpt voor mijn eigenwaarde, omdat ik die niet altijd heb.” Dit maakt dat Sietje erg veel steun ervaart door het maken van kunst en ook trots kan terugkijken op bepaalde gebeurtenissen. 

Sietje werkt de gebeurtenissen uit in schilderijen. Dit zorgt er ook voor dat ze door haar kunst kan terugblikken op bepaalde situaties. Dit is bijvoorbeeld te zien in het schilderij dat ze heeft gemaakt van de vliegtuigen van Vliegveld Twente, van de Lufthansa. Sietje was zo gefascineerd door deze vliegtuigen, omdat ze zelf ook in één van de vliegtuigen van deze luchtvaartmaatschappij is gevlogen vanuit Frankfurt naar China. Ze vond het daarom bijzonder om te zien dat deze vliegtuigen nu in Enschede staan. Sietje is trots op dit schilderij en noemt dat dit het mooiste werk van al haar kunst.